Qua energievoorziening was het dorp aangewezen op een dieselgenerator (100 kW) die maximum twee uren per dag kan voorzien in basisstroom.
Deze energievoorziening is echter ontoereikend om het voortbestaan van het dorp te garanderen.
Een tweetal winkeltjes hebben diepvriezers en moeten zich nu behelpen met eigen generatoren. De vier lodges (die toeristen kunnen herbergen die het schildpaddenstrand bezoeken) zijn ook beperkt in hun energiegebruik en voorzien daar ook  grotendeels zelf in.
Ook voor de visserij is dringend nood aan voldoende elektriciteit om een ijsfabriekje op te starten nodig voor het koelen van hun vangst. Op dit ogenblik halen de vissers hun ijs met de boot in Frans-Guyana op meer dan een uur varen in tropische hitte…
Het is dus van cruciaal belang in het licht van de overlevingskansen van het dorp op iets langere termijn, dat er 24 uur op 24 uur voorzien wordt in een basis elektriciteit.
Er is een proefproject geweest met het installeren van een kleine windmolen (500 W) ten behoeve van het elektriciteitsverbruik van het vrouwencentrum. Dit gaf goede resultaten, maar ondertussen is een en ander stuk gegaan…

De ligging van Galibi, op een zandrits aan de oceaan, zorgt ervoor dat er vrij constant windsnelheden zijn die vergelijkbaar zijn met die aan onze kust, zodat het plaatsen van een windmolen kan overwogen worden. In 1993 werd er al eens een studie uitgevoerd naar de windkarakteristieken maar met de resultaten ervan is in feite niet veel gebeurd….
Het is voor de implementatie van een vorm van hernieuwbare energievoorziening voor het ganse dorp; wel een utopie te rekenen op de eigen middelen van de gemeenschap. Voor dergelijke projecten is men in deze afgelegen gebieden van Suriname afhankelijk van de welwillendheid van de overheid en/of een buitenlandse input via projecten.

De resultaten van de metingen moesten nog verwerkt worden en hieruit diende ook een aanbeveling te volgen welke richting de duurzame energieopwekking in Galibi uit kon gaan.
In het kader van een MaNaMa werd een buitenlandse student, Nguyen Tuan Phong, aan BruFace (ULB en VUB) bereid gevonden om deze taak ter harte te nemen.
Hij startte hierbij van een goede analyse van het mogelijke verbruik in het dorp en dit ook geprojecteerd naar de toekomst.
De metingen zelf werden verwerkt met het krachtig reken- en simulatieprogramma Homer.
Hij onderzocht verschillende mogelijkheden om elektriciteit op deze afgelegen plaats op te wekken.
Het werd vrij snel duidelijk dat windenergie hierin een primaire rol zou spelen.

De windkarakteristieken op de zandbank van Galibi zijn van die aard dat windenergie zeker rendabel is. Ter vergelijking: de windsnelheden en windvariaties zijn in Galibi een stuk beter dan aan onze eigen Vlaamse kust.
Windenergie alleen kan wel niet voldoende garantie bieden om 24 uur per dag elektriciteit te leveren.
Vandaar dat een hybride-oplossing zich opdringt.
In zijn simulaties onderzocht hij de combinaties met de bestaande generator en zonnepanelen.
Uiteindelijk lijkt de combinatie wind en generator de meeste garantie te bieden. Zonnepanelen zijn op die plaats maar een derde keuze.

Grofweg zou een ‘midsize’ windmolen met een vermogen van 75 à 100 kW volstaan om de electrabehoefte te dekken van het dorp. Hierbij is rekening gehouden met het feit dat de bestaande dieselgenerator af en toe moet bijspringen.

Gelijk welk systeem men installeert op een afgelegen plaats om electriciteit op te wekken kost handenvol centen.
Bij de overwegingen moeten zo verschillende aspecten meegenomen worden zoals installatiekost, onderhoudsfrequentie en -kosten, levensduur van de installatie, opslagmogelijkheid electriciteit, ….
Al deze zaken werden trouwens ook meegenomen in de studie hierboven vermeld.
Uiteindelijk zou het installeren van windmolen in Galibi overeen komen met een kost van 300.000 à 400.000 euro.
Wetende dat de overheid van Suriname een plan aan het uitwerken is om de elektrificatie van het binnenland concreet aan te pakken en dat in die context ook leningen werden afgesloten met de IDB (InterAmerican Development Bank) werd ook contact opgenomen met zowel het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen als met EBS, het Elektriciteitsbedrijf van Suriname.
Ter gelegenheid van het werkbezoek in november 2016 werd hen dan ook het rapport overhandigd met een aanbeveling voor het plaatsen van een windmolen.
De resultaten van onze metingen zouden ook meegenomen worden in de verdere besprekingen. Het energieproject in Galibi staat wel niet alleen. Het ganse binnenland van Suriname kampt met dezelfde problematiek en zo zal landelijk een visie ontwikkeld worden die dan vermoedelijk ook zal toegepast worden in Galibi.
De onderhandelingen tussen tussen NH, EBS, IDB en andere partners en actoren nemen uiteraard tijd in beslag gezien de grot investeringen.
Uiteindelijk is eind 2019 de principiële visie ingenomen dat voor het binnenland geopteerd wordt om met zonnepanelen elektriciteit op te wekken en dat voor de afgelegen dorpen aan de kust (waaronder Galibi) bijkomend gekeken wordt of deze zonnepanelen kunnen versterkt worden met windenergie.

De overheid heeft ook belangrijke investeerders gevonden en start in 2020 een informatie- en overlegronde in de dorpen.

Galibi krijgt 24/24 elektriciteit!
Op 4 maart 2020 bracht de directeur van het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen, Dave Abeleven, een tweede werkbezoek aan Galibi.
Samen met een uitgebreide delegatie ambtenaren, waren ook vertegenwoordigers aanwezig van de firma Power China.
De plannen om een solar-park te installeren in Galibi werden concreet vast gelegd en tevens zijn de voorbereidingen gestart om een meetmast op te richten in Galibi om nieuwe windmetingen te doen.
Dit conform de eis van de IDB om een windmap op te stellen voor Suriname als eerste stap in een mogelijke implementatie van windenergie in het land.
Het wordt dus nu uitkijken wanneer het solarpark operationeel is en wanneer de nieuwe reeks windmetingen uitgevoerd worden.

Voorwaar een grote stap vooruit voor het dorp!