Werk
De Carib-Indianen zijn van oudsher vissers.
Ongeveer 80 % van de bevolking is dan ook actief in de visserij. Er wordt op oceaanvis gevist vanuit relatief kleine houten vissersboten, aangedreven door buitenboordmotoren. De boten worden in principe ter plekke gemaakt startend van een uitgeholde boomstam van een basralocus of gelijkaardige boomsoort. De flanken van de boot worden met planken opgehoogd.
Het eigenlijke vissen gebeurt met het uitzetten van netten en het later terug ophalen ervan.
De opbrengst van de visvangst wordt grotendeels verkocht op de markt van Saint-Laurent du Maronie in Frans-Guyana. De reden hiervoor is heel simpel. De verkoopprijs daar is veel hoger dan in Suriname. Desalniettemin blijft dit een hele onderneming om de vangst te gaan verkopen op een plaats die meer dan een uur varen verwijderd ligt van hun eigen dorp.
De overige 20 % van de bevolking neemt een aantal andere taken op zoals winkel, transportbedrijf (boot), bakkerij, souvenirshop, visrokerij, pottenbakker, eco-lodges,..
Handel en economie
Daar in hoofdzaak de visserij voor werkgelegenheid zorgt, zal ook de gemeentelijke economie en handel hiervan grotendeels afhankelijk zijn.
Daarnaast zijn ook enkele winkels in het dorp die voorzien in de behoeften van de bewoners. De bevoorrading gebeurt per boot vanuit Albina.
Enkele mensen baten een transportbedrijf uit die o.a. dit bevoorradingstransport verzorgen. Meteen staan zijn ook in voor het vervoer van toeristen.
Toeristen zijn er al een hele tijd te vinden in Galibi door de aanwezigheid van de schildpadden.
De laatste jaren is de groei van het aantal toeristen sterk gestegen. In de maanden februari tot juni is het dorp zo eigenlijk overbevolkt.
Bij de start van de stedenband waren de dorpsoversten ervan overtuigd dat Galibi kan blijven bestaan wanneer ze in de toekomst twee belangrijke pijlers verder ontwikkelen: de visserij en het toerisme.
Wat de visserij betreft dacht men luidop aan een visverwerkend bedrijf. Hier zou men vis kunnen zouten, pekelen, fileren,…
Anderzijds wil men ook het toerisme aanzwengelen. Men denkt hierbij zeker aan het verbeteren van de accommodatie (o.a. bezoekerscentrum), het opzetten van een eco-campagne,…
Nu, meer dan 10 jaar later, krijgt het dorp door het voorzien van drinkbaar water en de belofte om 24/24 uur elektriciteit te krijgen een perspectief op de toekomst.